مـی‌رسـد ازتـَهِ گــودالْ صـدا واویــلا            عـمّه کُشـتـنـد عـمـو جـانِ مـرا واویلا

جایِ من نیست در این خیمه خداحافظِ تو            نـیـزه از کِـتـف رسیده به کـجا واویلا

اِی عمو مَرد شدم یک تَنهِ میدان زده‌ام            سِپـَری نیست به دستِ تو چرا واویلا

سِـپـَرَت دستِ پـسر خـواندۀ تو شد امّا            پوستی مانده از این دست به جا واویلا

از رویِ سـیـنـۀ دلـدار جُـدایم بُـکُـنـنـد            سیـنـه را می‌شـکـنـد ضربۀ پـا واویلا

بــدنـم زیــرِ سـُمِ اسـب شَـبــیـه بـدَنـت            سـرِ من نـیـزه نـشـین مثـلِ شما واویلا

ساعـتـی مـی‌گـذرد غـارتـیـان می‌آیـند            عـمـّه می‌مـانـد وُ سـیـلـی جـفـا واویلا

ندبه می‌خوانم وُ جان می‌دهم از غمهایت            مجتبی روضه بخوان کرب‌و‌بلا واویلا